اعلام کد کاندیدها با ارسال پیامک

دو ماه بعد از برگزاری چهارمین انتخابات اسراییل در دو سال گذشته، عاقبت یک ائتلاف از گروه‌ها و جناح‌های مختلف و نامتجانس توانستند برای برکنار کردن بنیامین نتانیاهو از قدرت بعد از 12 سال نخست‌وزیری متوالی و 15 سال حضور در راس قدرت، به توافق برسند. احمد دستمالچیان، سفیر پیشین ایران در لبنان معتقد است که کابینه جدید بسیار شکننده و ناپایدار است و بعید است که بتواند مدتی طولانی در برابر بحران متعدد سیاسی و اجتماعی گریبانگیر رژیم اشغالگر سرزمین فلسطین دوام بیاورد. به اعتقاد دستمالچیان امریکایی‌ها فشار زیادی به کابینه جدید برای از سرگیری مذاکرات وارد خواهند کرد و در صورت اجتناب گروه‌های راست‌گرای اسراییلی، بار دیگر شاهد برگزاری انتخابات پنجم، این‌بار با محوریت از سرگیری مذاکرات اسراییلی-فلسطینی است. در ادامه متن کامل گفت‌وگوی «اعتماد» را با احمد دستمالچیان، سفیر پیشین ایران در لبنان مطالعه می‌کنید.

آیا با تغییر دولت در اسراییل در رویکردهای سیاسی این رژیم شاهد تغییرات عمده‌ای خواهیم بود یا نه؟
سال‌های درازی است که رژیم صهیونیستی دست به گریبان نزاع‌ها و تنش‌های درونی خودش است و بحران‌ها تنش‌های سیاسی عمیقی جامعه رژیم صهیونیستی را فراگرفته است. اعم از اختلافات سیاسی و اجتماعی مردم هم از این سیاست ناراضی هستند و بر خلاف عرف معمول در پایتخت رژیم صهیونیستی به دلیل اختلافات گسترده‌ای که است، تظاهرات راه افتاده است. در پی انتخابات‌ دو سال گذشته گروه‌های سیاسی این رژیم از تشکیل یک کابینه باز ماندند و امروز هم که کابینه جدید تشکیل شده، شاهد یک کابینه ائتلاف ضعیف است که تنها با اختلاف یک رای پیروز شد. طبیعی است که این کابینه، کابینه پایدار و مستحکمی نیست. هر آن ممکن است ائتلاف موسوم به تغییر حاکم در این رژیم از هم فروبپاشد، به ویژه اینکه یکی از ستون‌های این ائتلاف، حزب افراط‌گرای یمیناست که رهبر آن نفتالی بنت به سیاست‌های افراطی، بدعهدی و ستیزه‌جویی با دیگر سیاستمداران مشهور است.

در عین حال شرایط منطقه و جهان به رژیم صهیونیستی اجازه نمی‌دهد که اقدامات تند و خشنی انجام دهد که بتواند بر سر حکومت باقی بماند و بهانه جنگ را برای ابقای خودش بیاورد. همان‌طور که در جنگ اخیر غزه شاهد بودیم، برای نخستین‌بار کشورهای غربی حمایت شدیدی از رژیم صهیونیستی انجام ندادند و برای نخستین‌بار شاهد بودیم که افکار عمومی غرب به‌شدت علیه رفتار اسراییل برانگیخته و به دولت‌ها فشار آوردند که نباید از سیاست‌های وحشیانه حمایت شود. برای نخستین‌بار در بسیاری از کشورهایی که دولت‌های حامی رژیم صهیونیستی در آن حاکم هستند، شهروندان و نمایندگان پارلمان‌ها از نمایندگان خودشان مطالبه کردند که چرا پول و مالیات‌های شهروندان باید صرف حمایت تسلیحاتی و سیاسی از رژیم صهیونیستی شود. به دلیل همین اعتراضات و انتقادات در کشورهای مختلف، جامعه جهانی اجازه اقدامات خشن و تند را به رژیم صهیونیستی نمی‌دهد. به این دلیل که کابینه جدید هم یک کابینه ستیزه‌جو، افراطی و تندرو است در یک تناقض رفتاری گیر خواهد کرد و مشکلات عدیده‌ای در آینده مقابل آن قرار دارد.

بعد از انتخابات کابینه موسوم به کابینه تغییر، سرنوشت نتانیاهو بعد از 12 سال حکومت مستمر چگونه خواهد بود؟
سیاستمداران جدید اسراییل حتما با هدف خارج کردن همیشگی نتانیاهو از دایره حاکمیت، مساله دادگاه رسیدگی به جرایم فساد و ارتشای او را به جدیت دنبال می‌کنند. نتانیاهو در پیچ و خم دادگاه گرفتار خواهد شد و دیگر نمی‌تواند به عنوان یک رقیب سیاسی جدی به عرضه حاکمیت اسراییل بازگردد. بنیامین نتانیاهو، در دوران حاکمیتش به دلیل شخصیت کاریزماتیکی که داشت، می‌توانست از نفوذ سیاسی و اجتماعی خود استفاده کند و به نوعی اجازه نمی‌داد کار به جاهای باریک بکشد و بحران‌های تهدید‌کننده موجودیت اسراییل تشدید شود. اما این کابینه رنگارنگ و شکننده، توانایی مقابله با بحران‌ها مختلف پیش روی رژیم را ندارد.

دیدیم که بحران موشک‌باران مقاومت در نبرد اخیر و حمله موشکی قبلی به تاسیسات هسته‌ای دیمونا، باعث شد که نتانیاهو با آن همه سابقه و شهرت از کار برکنار شود، حالا در این کابینه بسیار ضعیف‌تر از جناح‌ها و رویکردهای متفاوت و بعضا متضاد، در برابر بحران‌هایی بسیاری کوچک‌تر از این هم دچار آسیب خواهد بود. من معتقدم که مشکلات و بحران‌های داخلی اجتماعی و سیاسی اسراییل استمرار پیدا خواهد کرد و نمی‌تواند از ثبات و پایداری برخوردار باشد.

تا پیش از این حزب کارگر به عنوان یک حزب چپگرای میانه‌رو در نظام سیاسی رژیم اشغالگر سرزمین فلسطین، با ساز و کارهایی مانند مذاکرات سازش و طرح‌هایی همچون صلح در برابر زمین همراهی می‌کرد، اما این روزها احزاب چپگرا دست بالا 10 درصد از پارلمان رژیم را در اختیار دارند و به نظر نمی‌رسد که راست‌گراهای میانه و افراطی حاکم هم تمایلی به گفت‌وگو با مذاکره برای حل مناقشه فلسطین داشته ‌باشند. به اعتقاد شما، سرنوشت راهکارها و مکانیسم‌های سیاسی و دیپلماتیکی که از سوی اروپا، سازمان ملل متحد و ایالات متحده امریکا برای حل مساله فلسطین پیشنهاد می‌شود در دوره جدید به کجا خواهد رسید؟

دولت جو بایدن در امریکا بسیار به رژیم صهیونیستی فشار می‌آورد که این رژیم بار دیگر به مذاکرات فلسطینی-اسراییلی بازگردند. این سیاست درست بر خلاف سیاست دولت پیشین ایالات متحده امریکا است که کاملا خواهان فشار به فلسطینیان برای پذیرش خواسته‌های یک‌جانبه اشغالگران اسراییلی بود. دولت جدید امریکا معتقد است که هر اندازه حرکت‌های افراطی در منطقه دامن زده شود به ضرر منافع امریکا و متحدانش خواهد بود. زمانی که رژیم‌های افراطی متحد امریکا در منطقه و اسراییل، گروهک تروریستی داعش را برای کنار زدن جنبش‌های اصیل اسلامی و مقاومت در منطقه تاسیس کردند، نهایتا متوجه شدند که چنین اقداماتی خشونت‌بار و تندروانه‌ای عمدتا به منافع خودشان آسیب خواهد زد. تجربه آسیب‌های داعش به منافع امریکا و متحدانش، نشان داد که این کشورها دیگر اجازه نخواهند داد رژیم صهیونیستی به رویکردهای خشونت‌گرا، تروریستی و تشنج‌زای خود بازگردد. به علاوه اینکه درگیری‌های اخیر در سرزمین‌های اشغالی نشان داد ساختار نظامی و توان دفاعی رژیم صهیونیستی به شکل چشمگیری تحلیل رفته و نمی‌تواند از خودش دفاع کند. اقدام‌های تندروانه و اجتناب از گفت‌وگو و دیپلماسی، عواقب جبران‌ناپذیری برای رژیم صهیونیستی در برخواهد داشت و در نهایت هم تجربه نشان داده است که به نفع گروه‌های اسلام‌گرای اصیل و گروه‌های مقاومت منطقه تمام خواهد شد. سومین مورد این است که با قدرت گرفتن بیش از پیش گروه‌های مقاومت فلسطینی به ویژه با کسب تجربیات بیشتر در جنگ با اسراییل و موفقیت‌هایی که باعث استقبال بیشتر شهروندان فلسطینی و عرب‌های منطقه از آنها می‌شود، جایگاه تشکیلات خودگردان فلسطینی و سازمان آزادی‌بخش که طرف مورد نظر امریکا در مذاکرات سیاسی است به‌ شدت تضعیف خواهد شد. با توجه به این عوامل، دولت امریکا به این نتیجه رسیده است که بهترین راه مدیریت بحران در فلسطین این است که میز مذاکرات سازش دوباره چیده شود و اینکه گروه‌های کندرو و ضعیفی مانند محمود عباس و تشکیلات خودگردان میدان‌دار نمایندگی از ملت فلسطین باشند بهتر از این است که گروه‌های اسلام‌گرا صحنه‌گردان مقاومت فلسطین شوند. کابینه جدید رژیم صهیونیستی اگر بخواهد از خواست امریکا برای از سرگیری مذاکرات خودداری کند، به سرعت با شکست و فروپاشی مواجه و انتخابات جدیدی در سرزمین‌های اشغالی برگزار می‌شود که محور و هدف اصلی آن تشکیل دولتی خواهد بود که آمادگی گفت‌وگو و مذاکره با فلسطینیان داشته ‌ باشد.

شرایط نشان می‌دهد که آینده مبهمی در انتظار این رژیم است و رژیم صهیونیستی بیش از هر زمان دیگری بدون اینکه ابتکاری داشته ‌باشد، فرو خواهد رفت.

فکر می‌کنید جنگ 11 روزه یا به قولی 12 روزه اخیر در غزه، چه تاثیری بر تحولات جاری در سرزمین‌های اشغالی داشت؟
انتفاضه اخیر فلسطینیان - علاوه بر برتری نظامی و تاکتیک‌های نوین مقاومتی که از خود نشان داد - دو ویژگی بسیار ممتاز داشت که کمتر در خیزش‌های پیشین فلسطینی نمود داشت. در انتقاضه اخیر، اعراب ساکن مناطق اشغالی 1948 که در رسانه‌های غربی از آنها عرب- اسراییلی یاد می‌شود، آوارگان ساکن اردوگاه‌های کشورهای پیرامون سرزمین‌های فلسطینی، ساکنان کرانه باختری رود اردن و شهروندان نوار غزه، اتحاد بی‌سابقه‌ای را میان خود نشان دادند. این اتحاد نشان می‌دهد که یک بیداری و هوشیاری فراگیر در میان فلسطینیان، حتی در میان آنان که دهه‌هاست تحت حاکمیت اسراییل و در جوامع مشترک با آنان زندگی می‌کنند و نوعی همبستگی عاطفی و احساسی فراگیر برای احیای آرمان فلسطین ایجاد شده است. شهروندان عرب ساکن سرزمین‌های 1948 حتی وارد برخی اقدامات تشکیلاتی و گروهی شدند و توانستند در یک اقدام مشترک گروهی در عرض چند ساعت شهر اللد را که بزرگ‌ترین فرودگاه بین‌المللی اسراییل در آن واقع شده است را تصرف کنند.

یکی دیگر از ویژگی‌های خیزش اخیر فلسطینی‌ها، حمایت گسترده و اعتراض افکار عمومی در غرب نسبت به اسراییل بود. سابقه نداشت که مردم در اروپا و امریکا به این شکل گسترده به خیابان‌ها بریزند و در راستای حمایت از مظلومیت فلسطینیان و اظهار نفرت از عملکرد اسراییل وارد عمل شوند. در بسیاری از کشورهای اروپایی و غربی شاهد بودیم که قشر بزرگی از جامعه و نمایندگان پارلمان حاکمان کشورهای‌شان را به دلیل حمایت‌های بی‌دریغ از جنایات اسراییل مورد عتاب و خطاب قرار دادند. در بسیاری از این کشورها، حاکمان برای اینکه بار دیگر بتوانند در مقام‌های خود انتخاب شوند باید افکار عمومی را راضی نگه دارند و به این اعتراض‌ها و انتقادها توجه کنند و این مساله باعث خواهد شد که تکیه اسراییل به حمایت‌های بی‌دریغ برخی از این کشورها از گذشته کمتر خواهد شد.

در رسانه‌ها به این نکته کمتر توجه شده است که بعد از دهه‌ها هزینه و تبلیغات از سوی رژیم صهیونیستی برای عرب‌هراسی، فلسطینی‌ستیزی و اتهام‌زنی به شهروندان فلسطین در کنار تبلیغ برای اسراییل به عنوان یک حاکمیت دموکراتیک و مدرن، وضعیت کاملا در حال تغییر است و بیداری و هوشیاری جهانی نسبت به اقدامات این رژیم روز به روز در حال گسترده‌تر شدن است.

به اعراب ساکن سرزمین‌های اشغالی 1948 اشاره کردید، آیا تصور می‌کنید که حمایت فهرست مشترک عربی با چهار نماینده در کنست از دولت جدید، با انگیزه‌ای خاص انجام شده است یا می‌توان آن را به نوعی خیانت به آرمان فلسطینیانی دانست که مشارکت در کابینه اسراییل را نوعی مشارکت در اشغالگری سرزمین‌شان می‌دانند؟
من تصور نمی‌کنم که اقدام فهرست مشترک عربی را بتوان خیانت به آرمان عربی تصور کرد، بلکه بر عکس حضور کتله عربی در این کابینه یک اقدام هوشمندانه و کلیدی است که هر لحظه اراده کنند که از ائتلاف خارج شوند، باعث فروپاشی کابینه می‌شوند. این اقدام هوشمندانه باعث می‌شود که کابینه جدید مجبور باشد برای بقای خود رضایت طرف‌های عربی را تا جایی که می‌تواند حفظ کند و از این طریق خواسته‌های طرف‌های عربی به کابینه جدید دیکته شود.

به هیچ‌وجه نمی‌توان اقدام گروه‌های عربی را خیانت تصور کرد، سالیان درازی است که این جمعیت عرب ساکن مناطق اشغالی 1948 در میان صهیونیست‌ها حضور دارند و در ساختار سیاسی و اجتماعی آنها ترکیب شده‌اند. حضور این نیروها در کنست رژیم صهیونیستی، یک اهرم برای اعراب و فلسطینیان است، هر چند که به دلیل تبعیض‌ها و فشارها اهرمی بسیار ضعیف و کم‌اثر محسوب می‌شود. حضور این گروه یک اقدام تاکتیکی است که بسیار مهم و اثرگذار است.

تمام حاکمان کنونی اسراییل، از راست و چپ، افراطی و به اصطلاح میانه‌رو، یک‌صدا ایران را عامل همه مشکلات خود توصیف می‌کنند و یکسره از تهدید ایران برای موجودیت خودشان سخن می‌گویند، فکر می‌کنید تحول جدید در دولت‌ها در سیاست و رویکرد اسراییل در قبال ایران تغییری ایجاد می‌کند؟
تغییر کابینه ممکن است تا اندازه‌ای در تلورانس تغییراتی ایجاد کند، اما حقیقت این است که جمهوری اسلامی ایران به شکل بنیادین، اسراییل را یک رژیم جعلی، متجاوز و اشغالگر می‌داند. به همین دلیل هم رژیم صهیونیستی دشمن اصلی خود را ایران می‌داند و اطمینان دارد که ایران در عرصه مبارزه با این رژیم کاملا جدی است. به نظر من رویکرد ایران صحیح است و باید همین‌گونه باقی بماند، چراکه رژیم اشغالگر سرزمین فلسطین یک رژیم اشغالگر است و هر کدام از نظام‌های اسلامی اصیل در منطقه را به نابودی کشید. فراموش نکنیم که بعد از انقلاب اسلامی ایران، با قلدری به لبنان حمله کرد و رژیم دست‌نشانده تشکیل داد، برنامه بعدی آنها هجمه به سوریه و اشغال این کشور بود، علاقه‌مند بودند که به عراق برسند و با تصرف عراق دست‌های تجاوزکار خودشان را به چاه‌های نفت خلیج فارس برسانند.

اگر ایران با رژیم صهیونیستی مبارزه می‌کند به خاطر کمربند امنیتی است که از شرارت‌های این رژیم شرور و تجاوزکار در امان باشد. به نظر نمی‌رسد که مساله ایران و رژیم صهیونیستی از دستور کار دو طرف با تغییر دولت‌ها و کابینه‌ها خارج شود. هر چند ممکن است با شدت و ضعف‌هایی مواجه شود که بستگی به عوامل زیادی دارد و مستلزم بحث‌های مفصل در موقعیت‌های دیگر است.

 
    حضور کتله عربی در این کابینه یک اقدام هوشمندانه و کلیدی است که هر لحظه اراده کنند که از ائتلاف خارج شوند، باعث فروپاشی کابینه می‌شوند. این اقدام هوشمندانه باعث می‌شود که کابینه جدید مجبور باشد برای بقای خود رضایت طرف‌های عربی را تا جایی که می‌تواند حفظ کند و از این طریق خواسته‌های طرف‌های عربی به کابینه جدید دیکته شود.

    در رسانه‌ها به این نکته کمتر توجه شده است که بعد از دهه‌ها هزینه و تبلیغات از سوی رژیم صهیونیستی برای عرب‌هراسی، فلسطینی‌ستیزی و اتهام‌زنی به شهروندان فلسطین در کنار تبلیغ برای اسراییل به عنوان یک حاکمیت دموکراتیک و مدرن، وضعیت کاملا در حال تغییر است و بیداری و هوشیاری جهانی نسبت به اقدامات این رژیم روز به روز در حال گسترده‌تر شدن است.

    به نظر نمی‌رسد که مساله ایران و رژیم صهیونیستی از دستور کار دو طرف با تغییر دولت‌ها و کابینه‌ها خارج شود. هر چند ممکن است با شدت و ضعف‌هایی مواجه شود.

    کابینه جدید رژیم صهیونیستی اگر بخواهد از خواست امریکا برای از سرگیری مذاکرات خودداری کند، به سرعت با شکست و فروپاشی مواجه و انتخابات جدیدی در سرزمین‌های اشغالی برگزار می‌شود که محور و هدف اصلی آن تشکیل دولتی خواهد بود که آمادگی گفت‌وگو و مذاکره با فلسطینیان داشته ‌باشد.

    این کابینه رنگارنگ و شکننده، توانایی مقابله با بحران‌ها مختلف پیش روی رژیم را ندارد.

    دولت امریکا به این نتیجه رسیده است که بهترین راه مدیریت بحران در فلسطین این است که میز مذاکرات سازش دوباره چیده شود و اینکه گروه‌های کندرو و ضعیفی مانند محمود عباس و تشکیلات خودگردان میدان‌دار نمایندگی از ملت فلسطین باشند.

پیدا شدن سر یک انسان روی علمک گاز مقابل یک خانه درشمال تهران زن جوان و فرزندانش را به وحشت انداخت.

چند روز قبل زن جوانی به‌همراه دو فرزندش از خانه خارج شدند تا به میهمانی بروند اما ناگهان با مشاهده سر یک انسان که روی علمک گاز گذاشته بودند وحشت‌زده با پلیس تماس گرفت.

وقتی مأموران پلیس به محل رسیدند با مشاهده سر یک مرد که شکل عجیبی داشت آن را به دستور بازپرس جنایی تهران به پزشکی قانونی منتقل کردند. نخستین بررسی‌ها نشان می‌داد ۳۰ سال از مرگ این مرد گذشته است.

بنابراین تحقیقات برای اینکه مشخص شود این سر چگونه به آن محل منتقل شده ادامه یافت. تا اینکه شوهر زن جوان به مأموران گفت: من صبح روز حادثه از خانه خارج شدم که ناگهان در میان زباله‌هایی که سرکوچه گذاشته بودند این سر را مشاهده کردم که کنار جوی آب افتاده بود و به تصور اینکه عروسک یا مجسمه است آن را برداشتم و به‌عنوان تزئین بالای علمک گاز خانه‌ام قرار دادم و هرگز تصور نمی‌کردم متعلق به یک انسان واقعی باشد.

در ادامه تحقیقات نیز مشخص شد این سر مدت‌ها در یک آزمایشگاه به‌عنوان نمونه آزمایش داخل مواد نگهدارنده قرار داشته و کارشناسان آزمایشگاه روی آن آزمایش می‌کرده‌اند اما مدتی قبل پس از اتمام کارشان آن را داخل زباله‌ها به بیرون منتقل کرده بودند اما مشخص نیست چگونه از داخل کیسه‌های زباله بیرون افتاده است.

بدین ترتیب با مشخص شدن این ماجرا پرونده مختومه شد.

پنل پیامک پیام رسون ویژه رستوران ها

تخفیف اپراتور 9000 ویژه بانوان

 رئیس‌جمهور فرانسه در کنفرانسی خبری مدعی شد برنامه هسته‌ای و موشکی ایران همچنان تهدید محسوب می‌شوند.

به نوشته حساب توییتری انگلیسی روزنامه الشرق الاوسط، ماکرون مدعی شد: «برنامه هسته‌ای ایران همچنان یک تهدید محسوب می‌شود. برنامه ساخت موشک بالستیک توسط ایران نیز تهدیدی برای منطقه است».

رئیس جمهور فرانسه روز گذشته نیز در کنفرانسی ویدئویی گفت، جایگزینی برای راه‌حل مذاکره شده برای مسائل هسته‌ای ایران وجود ندارد.

او در ادامه مدعی شد: «ایران باید شواهد مسئولیت‌پذیری خود در منطقه را نشان دهد.» وی افزود،  فرانسه از سال ۲۰۱۸ پیشنهاد تکمیل برجام با به حساب آوردن موضوعاتی که وی آنها را فعالیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیک ایران و بی‌ثبات‌سازی منطقه‌ای خواند را مطرح کرده است.

ماکرون همچنین در نشست خبری پنجشنبه شب اعلام کرد: «زمان آن رسیده که تحولی عمیق در حضور نظامی ما در منطقه ساحل ایجاد شود».

رئیس‌جمهور فرانسه افزود، در همین راستا، مأموریت فرانسه در کشور مالی به اتمام رسیده و نیروهای فرانسوی از این پس تحت مأموریت بین‌المللی گسترده‌تری در این کشور فعالیت خواهند کرد.

ماکرون همچنین با تکرار مخالفت با برنامه افزایش سهم کشورش در بودجه ناتو گفت: «اول باید بدانیم دشمنان ما چه کسانی و در کجا هستند».

او در ادامه گفت، ناتو به راهبری برای مقابله با روسیه نیاز دارد که جغرافیای اروپا را نیز در نظر گیرد.

چند روز پیش سخنگوی وزارت خارجه فرانسه در واکنش به گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفت: «ما با نگرانی متوجه گزارش مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره اجرای قراردهای پادمانی در ایران شده‌ایم».

وی اضافه کرد: «این گزارش تأیید می‌کند که هیچ پیشرفتی در گفت‌وگوهای میان ایران و آژانس در زمینه ارائه پاسخ‌های اساسی به سئوالات آژانس درباره وجود مواد هسته‌ای غیراعلام‌‌نشده در چند سایت حاصل نشده است».

پنل پیامک ویژه نمایشگاه ها

 نشانه هایی از افزایش سرعت انتقال انرژی وجود دارد. به طوری که بی پی، یکی از بزرگترین شرکتهای نفتی جهان اخیراً پیش بینی کرده است که تقاضای نفت ممکن است به نقطه ی اوج خودش برسد. فرماندار کالیفرنیا به تازگی دستورالعمل منع فروش ماشین های جدید با سوخت بنزین را تا سال 2035 امضا کرده است. چین، به عنوان کشوری که مسئول بیش از یک چهارم انتشار کربن در جهان محسوب می شود، متعهد شده است که تا سال 2060 انتشار کربن خود را به صفر برساند. نظرسنجی های عمومی نشان می دهد که با آتش سوزی شدید کالیفرنیا و طوفان های شدید ساحل خلیج ایالات متحده، احساس فوریت در مورد تهدیدات آب و هوایی افزایش یافته است.

تحول صنعتی که مشخصه ی دوران مدرن به شمار می رود، پیامدهای عمیقی بر نظم جهانی خواهد داشت. خرد متعارف چنین می گوید که چین به عنوان یک قدرت ظهور خواهد کرد و دولتهای نفتی ساقط می شوند. در واقع، عواقب ژئوپلیتیکی استفاده از انرژی های پاک بسیار ظریف تر، پیچیده تر و متناقض تر از انرژی های فعلی و معمول خواهد بود. به احتمال زیاد بسیاری از پیش بینی های امروز غلط هستند، یا چندین دهه طول می کشد تا اثرات غیرقابل پیش بینی انرژی های پاک مشخص شود. اگر سیاستگذاران درک روشنی از چگونگی تغییر روابط قدرت جهانی در دوره آینده که عصر استفاده از انرژی با کربن صفر است و همچنین دوران طولانی انتقال به آن را نداشته باشند، قادر به مدیریت خطرات سیاست خارجی نخواهند بود و تلاششان برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی متوقف خواهد شد.

در وهله ی اول چین را در نظر بگیرید. اکونومیست پیش بینی می کند که الکترواستاتیک های قدرتمندی جایگزین دولت های امروزی خواهند شد و چین با تسلط بر بازارها از طریق رشد سریع محصولات انرژی پاک، بیشترین سود را خواهد برد. با این وجود، حتی اگر چین بر تولید صفحات خورشیدی، باتری های اتومبیل برقی و سایر فن آوری ها تسلط داشته باشد، نفوذ ژئوپلیتیکی ای را که عربستان سعودی و سایر کشورهای خاورمیانه با تسلط بر عرضه نفت دارند، بدست نخواهد آورد. اهرم ژئوپلیتیک این دو بسیار متفاوت است. چین ممکن است با تولید ارزانترین تجهیزات انرژی پاک، بتواند بازارهای جدید را تصاحب کند اما اگر به دلایل قدرت ژئوپلیتیکش، صادرات صفحات خورشیدی را متوقف کند، برای کشورهای دیگر به لحاظ انرژی مشکل اساسی به وجود نمی آید. محدودیت در صادرات باتری ممکن است منجر به افزایش قیمت ها و تأخیر در تولید اتومبیل های الکتریکی جدید شود، اما تأثیری در توانایی افراد برای حمل و نقل نخواهد داشت. این شرایط به طور کلی با قطع ناگهانی نفت یا گاز طبیعی در تضاد قرار دارد. گفتنی است، قطع صادرات نفت یا گاز طبیعی می تواند حمل و نقل را متوقف کند، باعث افزایش قیمت حامل های انرژی شود یا منجر به این شود که مردم در خانه هایشان از سرما بلرزند. مثلاً زمانی که روسیه در وسط زمستان تحویل گاز به برخی از کشورهای جنوب شرقی اروپا را طی سال های 2006 و 2009 متوقف کرد، چنین شرایطی پیش آمد.

چین در بازار برخی از کالاها مانند لیتیوم و کبالت که لازمه ی اصلی تولید بسیاری از فناوری های انرژی پاک مانند باتری ها هستند، تسلط دارد. این موضوع به طور طبیعی خطرات امنیت ملی را برای دیگر کشورها افزایش می دهد، به ویژه در برنامه های نظامی و ارتباطی، جایی که این کالاها بسیار مهم هستند. با این وجود، بازهم یک اختلاف اساسی بین اهرمی که از تولید یک ورودی مهم صنعتی به دست می آید و اهرمی که بر اثر تأمین انرژی (نفت و گاز و...) که بدون آن فعالیت های روزانه متوقف می شود، وجود دارد. در واقع، هرگونه اختلالی که با توقف تحویل کالاهای مهم تکنولوژیک از سوی چین ایجاد شود، به طور قابل توجهی طی سال ها بر قیمت انرژی تأثیر نمی گذارد، بنابراین بازارها و شرکت ها این فرصت را دارند که خودشان را با شرایط جدید وفق دهند و گزینه های دیگری را پیدا کنند. بعلاوه، اگرچه بسیاری از کالاهایی که اکنون چین بر آنها تسلط دارد، اصطلاحاً عناصر خاکی کمیاب هستند اما در واقع از نظر زمین شناسی آنچنان نادر نیستند که دیگر کشورها نتوانند به آن ها دست یابند. در واقع رشد تقاضا می تواند باعث تولید این محصولات نادر خاکی در مکان های جدید شود.

خاور میانه را در نظر بگیرید، جایی که کارشناسان به سقوط و هرج و مرج در یک جهان پس از نفت اذعان دارند. آنان معتقدند، کشورهایی که قدرتشان در گروی تولید گسترده سوخت های فسیلی است، قادر نخواهند بود که به موقع اقتصاد خود را متنوع کنند، نیازشان به حمایت ایالات متحده را کنار بگذارند و بر درگیری هایشان غلبه کنند. با این وجود، محتمل تر این است که طی دهه های زیادی که برای دستیابی به اهداف آب و هوایی توافقنامه پاریس مورد نیاز است، دولت های سرگردان می توانند از یک جشن واقعی قبل از قحطی لذت ببرند. زیرا وقتی تقاضا به اوج خود می رسد و سپس به تدریج کاهش می یابد، تولیدکنندگانی مانند کویت، عربستان سعودی و امارات متحده عربی می توانند با کمترین هزینه به فروش طولانی مدت نفت خود ادامه دهند. علاوه بر این، سیاست های اقلیمی قوی تر باید فقط بر روی گازهای گلخانه ای ناشی از سوخت متمرکز نباشد بلکه بر میزان کربن کل چرخه تولید تمرکز کند.

واقعیت این است که اکثر کشورهای عربی خلیج فارس تولیدکننده های بسیار کارآمدی هستند. آنها با در اختیار داشتن امکاناتی که روند استخراج را آسان می کنند، نشت کمتر متان و میزان شعله ور شدن اندک، کمترین میزان انتشار کربن را در چرخه زندگی مرتبط با نفت خود دارند. بنابراین، حتی با کاهش تقاضای نفت، ممکن است سهم اوپک از تولید جهانی به دلیل هزینه های پایین تر اعضای آن و انتشار گازهای گلخانه ای کمتر توسط آنها افزایش یابد و قدرت کارتل را در بازاری که برای مدتی قابل توجه باقی خواهد ماند، تقویت کند.

خرد متعارف همچنین معتقد است که کاهش تقاضا برای نفت و گاز به معنای پایین آمدن قیمت است، این بدان معناست که حتی اگر کشورهای نفتی سهم قابل توجهی از بازار را بدست آورند، باز هم درآمدشان بسیار کاهش خواهد یافت. در اینجا نیز واقعیت پیچیده تر از چیزی است که به نظر می رسد. بدون ادامه سرمایه گذاری، تولید در چارچوب امکانات موجود با نرخ تقریباً 8 درصد در سال کاهش می یابد. طبق گفته ی آژانس بین المللی انرژی حتی در صورت تحقق اهداف آب و هوایی پاریس، تقاضا به این سرعت کاهش نخواهد یافت، بنابراین سرمایه گذاری اضافی مورد نیاز است. اما هنگامی که تقاضای نفت به اوج خود می رسد، ممکن است که سرمایه گذاری در بخش تولید به اندازه ی کافی نباشد و بنابراین کشورهای نفتی در جامعه ی بین الملل بی اعتبار شوند. آنها ممکن است دیگر مایل نباشند که طی سالهای متمادی میلیاردها دلار برای توسعه منابع جدید در بخشی که به زودی تقاضا در آن کاهش خواهد یافت، هزینه کنند. در نتیجه، ممکن است عرضه خیلی سریعتر از تقاضا کاهش یابد و منجر به کمبود نفت و افزایش قیمت ها شود. این افزایش قیمت در واقع بیشتر شدن درآمدهای کشورهای نفتی را به همراه خواهد داشت. بنابراین، می توان فهمید که چرا آرامکو، شرکت ملی نفت عربستان سعودی هنوز قصد دارد که ده ها میلیارد دلار را برای رشد ظرفیت تولید نفت خود هزینه کند.

برای مخالفت بیشتر با خرد متعارف در نظر داشته باشید که برخی از کشورهای نفتی امروز ممکن است که الکترو استیت های فردا باشند. حتی ممکن است یک پارادوکس هم وجود داشته باشد. به گونه ای که افزایش قیمت نفت بر اثر کاهش سریع عرضه نسبت به تقاضا، اقتصاد فناوری های جایگزین انرژی مانند وسایل نقلیه الکتریکی را بهبود می بخشد. بنابراین، اگرچه بسیاری نگرانند که کشورهای نفتی انتقال انرژی را به تأخیر بیندازند، عکس این اتفاق می افتد. کشورهای نفتی در واقع می توانند به طور موقت از انتقال انرژی سود ببرند، حتی وقتی که قیمت های بالاتر لزوم توجه به انرژی های پاک را مطرح می کنند.

بر اساس تمامی آنچه در بالا گفته شد می توان این طور نتیجه گرفت که تحلیل های موجود درباره ی انتقال انرژی و مسائل ژئوپولتیک مربوط به آن، به سادگی آنچه اکنون در نظر می گیریم نیست و پیچیدگی های خاص خودش را دارد که باید به آنها توجه داشته باشیم.

نمایندگی پیام کوتاه (ریسلری پیامک)

 میدان بزرگ‌ترین رقابت انتخاباتی کشور به روزهای حساس خود نزدیک شده است. انتخابات سرنوشت‌سازی که ردای ریاست قوه مجریه را بر تن سیزدهمین رئیس‌جمهور ایران خواهد کرد. به همین منظور درصدد هستیم مهم‌ترین اخبار و تحلیل‌های انتخابات 1400 را هر شب در قالب بسته خبری «اخبار داغ انتخابات» به شما تقدیم کنیم. با ما همراه باشید.

جنجالِ محمود!

دومین روز ثبت‌نام نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری با حواشی زیادی همراه بود. مهم‌ترین جنجال امروز به حضور محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور سابق که روزی توسط طرفدارانش معجزه هزاره سوم لقب گرفته بود، برمی‌گردد.

کارناوال انتخاباتی احمدی‌نژاد از درب منزلش

کارناوال انتخاباتی احمدی‌نژاد از درب منزلش در میدان 71 نارمک به راه افتاد و به خیابان فاطمی و جلوی در وزارت کشور رسید. شیخ الاسلامی، مجتبی ثمره هاشمی، مرتضی تمدن، علی اکبر جوانفکر و یکی از برادران رئیس دولت دهم از جمله کسانی هستند که محمود احمدی نژاد را همراهی کردند.  درگیری طرفداران احمدی‌نژاد با کارمندان وزارت کشور پیش از ثبت‌نام از دیگر حواشی حضور وی در وزارت کشور بود.